Στα στέκια της, στο περίφημο για την εποχή «καφενείο του Μάριου» αλλά και το «Στέμμα»,
οι περισσότεροι από αυτούς σύχναζαν περνώντας ατελείωτες ώρες με καλή μουσική, φίλους και αμπελοφιλοσοφίες.
Η οδός Σατωβριάνδου, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Ομόνοια, ήταν πολύ πριν από την «in» γειτονιά του Κολωνακίου το καλλιτεχνικό στέκι που μάζευε την ελίτ της ελληνικής λαϊκής μουσικής.
Πού ανακάλυψε η Καίτη Γκρέυ τον Χρήστο Νικολόπουλο και πού περνούσε τον χρόνο της η μοναχική Σαπφώ Νοταρά; Με ποιον λέγεται ότι είχε έρθει στα χέρια η Σεβάς Χανούμ;
Οπως μας εξήγησε η Μαργαρίτα Δαλαμάγκα - Καλογήρου, μεταφράστρια και ιδιοκτήτρια του πολυχώρου «Αγγέλων Βήμα», η συλλογή πληροφοριών για την πλούσια ιστορία του δρόμου ξεκίνησε πέρυσι, κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης του «Center project», ενός ενδιαφέροντος πειράματος που καλούσε το κοινό να γνωρίσει υποβαθμισμένες γειτονιές της πόλης. «Ενώ λοιπόν το στήναμε, διαπιστώσαμε ότι η Σατωβριάνδου κρύβει πολλά πράγματα, τα οποία έως τότε αγνοούσαμε. Λόγω όμως του ότι ήταν πολύ αργά για να συμπεριλάβουμε το εν λόγω υλικό στο πρόγραμμα, σκεφτήκαμε ότι σωστό θα ήταν να το προγραμματίσουμε για φέτος».
Στην αναζήτησή τους οι άνθρωποι του πολυχώρου ανέσυραν από τη λήθη του παρελθόντος πρόσωπα και γεγονότα, κατορθώνοντας να συνθέσουν τον καλλιτεχνικό χάρτη της περιοχής.
Στον αριθμό 29 βρίσκεται ακόμη και σήμερα το ξακουστό «καφενείο των μουσικών», που λειτουργεί από τις αρχές του περασμένου αιώνα. «Αν μπείτε μέσα θα τα χάσετε, οι φωτογραφίες που έχει στους τοίχους ο ιδιοκτήτης θα μπορούσαν να γεμίσουν 100 άλμπουμ».
Από εκεί ξεκίνησε ο Στράτος Διονυσίου και η Καίτη Γκρέυ ανακάλυψε τον Χρήστο Νικολόπουλο.
Το ενδιαφέρον είναι μάλιστα ότι η ισραηλινή τηλεόραση αναζήτησε το καφενείο των μουσικών για ένα ντοκιμαντέρ που είχε ετοιμάσει για τη Ρόζα Εσκενάζυ. Ασχετα αν εμείς αγνοούμε την ύπαρξή του...
«Εγώ ντράπηκα που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Τα τελευταία 60 χρόνια το έχει ένας ηλικιωμένος κύριος, ο οποίος το κρατάει στην αρχική του εικόνα. Σε αυτό ακόμη συχνάζουν εξαιρετικοί δεξιοτέχνες» τόνισε η κυρία Δαλαμάγκα - Καλογήρου.
Μάλιστα το προγραμματισμένο υπαίθριο γλέντι της Κυριακής θα γίνει έξω από αυτό το μικρό καφενείο παρουσία μουσικών -και του Διαμαντή Διονυσίου, γιου του αξέχαστου Στράτου- αλλά και όσων πιστεύουν ακόμη στη «μαγεία» του ιστορικού κέντρου. «Εχουμε ζητήσει και από τον δήμο εκείνη την ημέρα να κλείσουμε για λίγο το τετράγωνο. Θέλουμε να δείξουμε σε όλους ότι το κέντρο, παρά τα όσα λέγονται, είναι ξανανιωμένο και ασφαλές. Χαιρόμαστε που ακόμη ζούμε και δουλεύουμε εδώ» κατέληξε η ίδια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο φετινό πρόγραμμα υπάρχει και μια παράσταση με τίτλο «Σατωβριάνδου τότε και τώρα - των θεατρίνων ουράνια χώρα», με τη Μαίη Σεβαστοπούλου, για την ιστορία του δρόμου, η οποία ξεκινά στις 14 Οκτωβρίου.
Εδώ σύχναζαν ο «Βραχνός», ο «Βλάχος», η «Ομορφη» και ο «Αριστοκράτης»!
«Ο δρόμος Μαρίκα Κοτοπούλη παλιότερα λεγόταν Ιωνος. Εκεί, λοιπόν, στη συμβολή Ιωνος και Σατωβριάνδου, όπου σήμερα βρίσκεται ένα υπαίθριο πάρκινγκ, υπήρχε το περίφημο “Μπαράκι του Μάριου”, το οποίο έχει μια τεράστια και πλούσια ιστορία» τόνισε η κυρία Δαλαμάγκα - Καλογήρου.
«Για το στέκι αυτό μάλιστα συνήθιζαν να λένε ότι αν δεν έχεις περάσει από εκεί δεν θα έπρεπε να λέγεσαι ρεμπέτης. Πήγαιναν ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, η Μαρίκα Νίνου, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και άλλοι πολλοί. Μάλιστα, κατά τις εννιά η ώρα αυτό ερήμωνε γιατί όσοι είχαν δουλειά φεύγανε, ενώ οι υπόλοιποι πήγαιναν στα σπίτια τους διότι δεν είχαν παρέα» συμπλήρωσε η ίδια.
Βέβαια, δεν ήταν λίγες οι φορές που στο μπαράκι διοργανώνονταν και μικρά γλέντια. «Ο ιδιοκτήτης του, ένας εύσωμος άνδρας και ιδιαίτερα γραφική φιγούρα, ο Μάριος Δαλέζιος, είχε παντρευτεί μια λιλιπούτεια γυναίκα με το καλλιτεχνικό όνομα Καλ, η οποία ενίοτε τραγουδούσε μαζί με τους υπόλοιπους θαμώνες».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει μάλιστα ότι εκεί μέσα κανείς δεν φώναζε τον άλλον με το όνομά του, αλλά με παρατσούκλια. Ο «βλάχος» (Τσιτσάνης), ο «Βραχνός» (Βαμβακάρης), ο «Αριστοκράτης» (Χιώτης) και η «Ομορφη» (Σεβάς Χανούμ), ο «ντροπαλός» (Καζαντζίδης), ο «γεωπόνος» (Καλδάρας) περνούσαν την ώρα τους εκεί.
Πιο δίπλα βρισκόταν το περίφημο «Στέμμα», στέκι των θεατρίνων.
«Σε αυτό πήγαιναν ηθοποιοί που έψαχναν για δουλειά στα μπουλούκια, δηλαδή στους περιοδεύοντες θιάσους. Στον δημοφιλή για την εποχή χώρο ο Αλέκος Σακελλάριος εντόπισε τη Γεωργία Βασιλειάδου δίνοντάς της την πρώτη της δουλειά. Δεκάδες ηθοποιοί περίμεναν στα τραπεζάκια του την ευκαιρία.
Το μόνο που έχει απομένει από το ιστορικό σημείο είναι μόνο μια ταμπέλα, την οποία έχουμε και σε φωτογραφία». Ακόμη και ποίημα είχε γραφτεί για το μέρος από τον Μίμη Φωτόπουλο!
πηγή
