αφού αντέχοντας σε εμπάργκο πέντε δεκαετιών, αποτελούν πλέον πόλο έλξης για συλλέκτες με βαθιές τσέπες.
Pontiac, Plymouth, Dodge, Chevrolet, Studebaker, Buick είναι μόνο μερικές από τις μάρκες των 60.000-70.000 αυτοκινήτων-θρύλων που έχουν διατηρηθεί στην Κούβα, με πολύ κόπο. Όταν ο Φιντέλ Κάστρο ανήλθε στην εξουσία το 1959, απαγόρευσε την εισαγωγή αυτοκινήτων στη χώρα δίχως κυβερνητική άδεια.
Φυσικά, εξαιτίας του αμερικανικού εμπάργκο η εισαγωγή ανταλλακτικών έγινε, ουσιαστικά, αδύνατη, με τους Κουβανούς να αναγκάζονται να μετατραπούν σε... δαιμόνιους μηχανικούς, χρησιμοποιώντας κάθε είδους πατέντα και υλικό, για να επιδιορθώσουν τις βλάβες στα αμερικανικά στολίδια που τους απέμειναν.
«Είναι εδώ και πάρα πολύ καιρό γνωστό ότι η Κούβα φιλοξενεί χιλιάδες αντίκες και κλασικά αμερικανικά αυτοκίνητα. Αυτά τα αυτοκίνητα παραμένουν στο δρόμο διότι οι Κουβανοί είναι ειδήμονες στην τροποποίηση, ανακατασκευή, επισκευή και χρήση κάθε αντικειμένου, που κρατά τα οχήματα σε λειτουργία. Αυτό δίνει στα αυτοκίνητα μεγάλη αξία» δηλώνει στο newpost ο αμερικανός εκτιμητής συλλεκτικών αυτοκινήτων, Στιβ Λίντεν.
Eίναι ενδεικτικό ότι πολλα αμορτισέρ αντικαταστάθηκαν από ελατήρια που είχαν χρησιμοποιηθεί σε τρένα, με την κατάλληλη προσαρμογή. «Αν δεν εχουμε το υλικό πρέπει να το δημιουργήσουμε» δήλωσε ένας εκ των συντηρητών στο Associated Press, δείχνοντας τη νοοτροπία των πολυμήχανων μηχανικών.
Όλη αυτή η συναρπαστική ιστορία των λαμπερών αυτοκινήτων, κυρίως της δεκαετίας του '50, έχει ανοίξει την όρεξη σε συλλέκτες από τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα ήθελαν στη συλλογή τους ένα «κουβανέζικο» όχημα. Είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν δύο και τρεις φορές παραπάνω για ένα από τα στολίδια της Αβάνας.
Τα παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά. Μία Chevrolet 210 Delray club coupe του 1954 αγοράζεται θα απαιτούσε 20.000 δολάρια, ενώ η ίδια από την Κούβα θα κόστιζε 40.000-60.000 δολάρια, ενώ στις ίδιες τιμές κυμαίνεται και μία Buick Century του 1955.
Το πόσο εύκολο είναι για τους Κουβανούς να αποχωριστούν τα αυτοκίνητα αυτά για χάρη των αμερικανικών δολαρίων είναι μεγάλη κουβέντα, αφού αποτελούν μέρος της κουλτούρας τους. Πολλοί, λόγω ένδειας, δεν θα πουν «όχι» σε μία προσφορά που θα τους αλλάξει τη ζωή.
Ο κ. Λίντεν τονίζει, όμως και μία άλλη πτυχή. «Η ικανότητά των Κουβανών, να κρατούν τα αυτοκίνητα σε λειτουργία, χρησιμοποιώντας ο,τιδήποτε, είναι ακριβώς αυτό που περιορίζει την αξία τους για τους αμερικανούς συλλέκτες, όπως και για τους συλλέκτες από όλο τον κόσμο. Η αξία τους βασίζεται στην πρωτοτυπία τους» επισημαίνει χαρακτηριστικά, σημειώνοντας: «Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν σίγουρα κάποιοι αμερικανοί και διεθνείς συλλέκτες που θα απολάμβαναν ένα από αυτά τα οχήματα λόγω της ιστορίας τους. Θα το μάθουμε στο άμεσο μέλλον».
Οι περισσότεροι από τους κατόχους των τετράτροχων στολιδιών, όμως, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να ενδώσουν στον πειρασμό. Γιορτάζουν τους γάμους τους, τα γενέθλιά τους, ενώ ξεναγούν και τουρίστες σε αυτά με ποσά που φτάνουν μέχρι και τα 25 δολάρια την ώρα.
Συμβολίζουν, εξάλλου, την εποχή της αθωότητας και σίγουρα πολλοί στη χώρα του Φιντέλ δεν θέλουν να τελειώσει...
πηγή
