χορεύτρια, πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας. Έχει γράψει πολλά αυτοβιογραφικά βιβλία, στα οποία αναφέρεται στην καριέρα της στο Χόλιγουντ, καθώς και στη σχέση της με μεταφυσικά θέματα.
Η Μακ Λέιν έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1955 στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ Ποιος σκότωσε το Χάρι (The Trouble with Harry) για την οποία κέρδισε Χρυσή Σφαίρα ως καλύτερη νεαρή ηθοποιός της χρονιάς. Την επόμενη χρονιά συμμετείχε στη μεταφορά του μυθιστορήματος του Ιούλιου Βερν Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες. Δυο χρόνια αργότερα συμπρωταγωνίστησε με το Φρανκ Σινάτρα στην ταινία του Βιντσέντε Μινέλι Το στίγμα του κολασμένου (Some Came Running, 1958) και απέσπασε την πρώτη της υποψηφιότητα για όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου, καθώς και στην ταινία Ερωτική Εγκατάληψη (Hot Spell) πλάι στη Σίρλεϊ Μπουθ. Η δεύτερή της υποψηφιότητα για όσκαρ ήρθε το 1960, όταν υποδύθηκε την Φραν Κιούμπελικ στο πλευρό του Τζακ Λέμον, στην ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ Η Γκαρσονιέρα (The Apartment). Η ταινία κέρδισε 5 βραβεία όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου και του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, αλλά η Μακ Λέιν έχασε από την Ελίζαμπεθ Τέιλορ που κέρδισε για την ταινία Ζήσαμε στην Αμαρτία (BUtterfield 8). Η Μακ Λέιν αργότερα δήλωσε ότι:
Ήμουν σίγουρη ότι θα κέρδιζα το όσκαρ για την Γκαρσονίερα. Αλλά αργότερα η Ελίζαμπεθ Τέιλορ υπέστη τραχειεκτομή.
Την επόμενη χρονιά συμπρωταγωνίστησε με την Όντρεϊ Χέπμπορν στην ταινία του Γουίλιαμ Γουάιλερ Οι Ψίθυροι που αποτελούσε μεταφορά του θεατρικού έργου της Λίλιαν Χέλμαν, The Children's Hour. Δυο χρόνια αργότερα ξαναβρέθηκε στη λίστα των υποψηφίων των βραβείων όσκαρ για την ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ Η Τροτέζα (Irma La Douce, 1963). Αυτή τη φορά έχασε από την Πατρίσια Νιλ που κέρδισε το όσκαρ για την ταινία Άγριος σαν θύελλα (Hud). Το 1970 ο Ντον Σίγκελ, σκηνοθέτης της στην ταινία Οι γύπες πετούν χαμηλά (Two Mules for Sister Sara), είπε για εκείνη:
Είναι δύσκολο να νιώσεις ζεστασιά πλάι της. Είναι ελάχιστα θηλυκή και έχει κότσια. Είναι πάρα πολύ δύσκολη.
Το 1977 έλαβε την τέταρτή της υποψηφιότητα για όσκαρ για την ταινία Η Κρίσιμη Καμπή, όπου υποδύθηκε στο πλευρό της Αν Μπάνκροφτ μια μπαλαρίνα που αποσύρεται από το μπαλέτο. Το 1983 ήρθε η ώρα της να κερδίσει το πολυπόθητο αγαλματίδιο με τη συμμετοχή της στην ταινία του Τζέιμς Λ. Μπρουκς Σχέσεις Στοργής (Terms Of Endearment). Στην ταινία αυτή που κέρδισε και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας εκείνη τη χρονιά υποδυόταν την ψυχρή μητέρα της Ντέμπρα Γουίνγκερ. Το 1988 κέρδισε ακόμη μια χρυσή σφαίρα για την ταινία Μαντάμ Σουζάτσκα (Madame Sousatzka).
Η Μακ Λέιν συνέχισε να συμμετέχει σε σημαντικές παραγωγές, όπως την ταινία του 1989 Ανθισμένες Μανόλιες (Steel Magnolias), όπου πρωταγωνίστησε πλάι στις Σάλι Φιλντ και Τζούλια Ρόμπερτς, ενώ το 2000 έκανε το σκηνοθετικό της ντεμπούτο στην ταινία Bruno. Άλλες σημαντικές ταινίες που κοσμούν τη φιλμογραφία της είναι οι εξής: Σουίτ Τσάριτι (Sweet Charity, 1970) σε σενάριο Φεντερίκο Φελίνι, Να είσαι εκεί, κύριε Τσανς (Being There, 1979) στο πλευρό του Πίτερ Σέλερς, Φλερτάροντας τη ζωή (Postcards From The Edge, 1990), πλάι στη Μέριλ Στριπ, Ξεχωριστοί Άνθρωποι (Used People, 1992) και Ο Φρουρός της Τες πλάι στο Νίκολας Κέιτζ.
Πιο πρόσφατες συμμετοχές της στη μεγάλη οθόνη αποτελούν οι ταινίες Οι φήμες λένε (Rumor Has It, 2005) πλάι στον Κέβιν Κόστνερ και την Τζένιφερ Άνιστον και το Έλα στη θέση μου (In Her Shoes, 2005) πλάι στην Κάμερον Ντίαζ.
Η Μακ Λέιν έχει επίσης συμμετάσχει σε τηλεοπτικές παραγωγές, όπως την τηλεταινία του 2000 These Old Broads, πλάι στις Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Τζόαν Κόλινς και Ντέμπι Ρέινολντς, καθώς και την τηλεταινία του 2010 Coco, βασισμένη στη ζωή της Κοκό Σανέλ, για την οποία προτάθηκε για βραβείο Έμμυ.