Όταν κάποιος φέρνει στο μυαλό του την Ιαπωνία, μία από τις εικόνες που του έρχεται πρώτα, είναι το βουνό Φούτζι.
Το υψηλότερο βουνό της Ιαπωνίας, στα 3.776 μέτρα, είναι ορατό ακόμη και από την πρωτεύουσα Τόκιο, όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή.
Δεν είναι σαφές από πού προήλθε το όνομα Φούτζι –ούτε όσον αφορά στη γραφή, ούτε στο ηχητικό του όνομα- και έχουν υπάρξει πολλές θεωρίες και συζητήσεις, χωρίς όμως να έχει επικρατήσει κάποια από αυτές. Πιστεύεται ότι ο πρώτος άνθρωπος που έφθασε στην κορυφή του Φούτζι ήταν ένας ανώνυμος μοναχός το 663 μ.Χ.. Η κορυφή του θεωρείται ιερή από την αρχαιότητα και ήταν απαγορευμένος τόπος για τις γυναίκες μέχρι τη μεταρρυθμιστική Περίοδο Μέιτζι.
Το βουνό Φούτζι αποτελεί ένα ενεργό ηφαίστειο, αν και η τελευταία του έκρηξη καταγράφηκε το έτος 1707 ή 1708, κατά την Περίοδο Έντο, οπόταν και σχηματίσθηκε ένας νέος ηφαιστειακός κρατήρας με μία δευτερεύουσα κορυφή. Αποτελεί μέρος του Εθνικού Πάρκου Fuji-Hakone-Izu και βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα (περιοχή Chūbu) της νήσου Honshu, της μεγαλύτερης από όσες συναποτελούν την Ιαπωνία, πιο κοντά στη νοτιοανατολική ακτή, εκείνη δηλαδή που «βλέπει» προς τον ανοικτό Ειρηνικό Ωκεανό ( http://bit.ly/mt_Fuji ). Τρεις πόλεις το περιβάλλουν: η Gotemba (ανατολικά), η Fujiyoshida (βόρεια) και η Fujinomiya (νοτιοδυτικά).
Πρόκειται για ένα από τα πιο διάσημα και επισκέψιμα βουνά και αποτελεί σύμβολο της Ιαπωνίας, εμπνέοντας πολλές μορφές τέχνης, όπως η φωτογραφία, η ζωγραφική, η ποίηση, αλλά και οι παραδοσιακές τοπικές μορφές τέχνης, όπως οι ξυλογραφίες ukiyo-e.
Το Φούτζι καλύπτεται συχνά από πυκνά σύννεφα, δημιουργώντας μια απόκοσμη, επιβλητική, μυστηριακή εικόνα, η οποία γίνεται ακόμη πιο όμορφη σε κοντινή απόσταση, από τις πέντε λίμνες που το περιβάλλουν. Το θέαμα του βουνού από μακριά, είναι καλύτερο το χειμώνα, όταν ο αέρας είναι πιο καθαρός και το κλίμα πιο ξηρό. Αν και υπάρχουν κι άλλα βουνά τριγύρω, από μακριά, το Φούτζι μοιάζει σα να στέκεται μόνο στη μέση μιας τεράστιας πεδιάδας και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί το βουνό αυτό θεωρείται ιερό εδώ και τόσα χρόνια.
Ανεβαίνοντας το ιερό βουνό της Ιαπωνίας
Το Φούτζι αποτελεί ένα από τα τρία ιερά βουνά της Ιαπωνίας και αντίθετα με ό,τι συμβαίνει με άλλα ιερά βουνά, δε θεωρείται ιερόσυλο το να αναρριχηθεί κανείς σε αυτό. Ουσιαστικά, η αναρρίχησή του αποτελεί μέρος ενός προσκυνήματος και προσελκύει πολλούς ορειβάτες και περιηγητές, ενώ στην κορυφή του βρίσκεται ένας ναός της θεάς Sengen-Sama.
Περίπου 200.000 άτομα ανεβαίνουν στο όρος Φούτζι κάθε χρόνο, το 30% των οποίων είναι ξένοι και το 70% Ιάπωνες. Η άνοδος απαιτεί από 3 ως 7 ώρες, ενώ η κάθοδος από 2 ως 5 και η διαδρομή υποδιαιρείται σε 10 «σταθμούς» με ασφαλτοστρωμένους δρόμους μέχρι τον πέμπτο, σε υψόμετρο 2.300 μέτρα.
Η δημοφιλέστερη εποχή για πεζοπορία και ορειβασία στο βουνό είναι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, οπότε τα καταφύγια και οι άλλοι σταθμοί είναι ανοιχτοί, όπως και η γραμμή λεωφορείων μέχρι τον «πέμπτο σταθμό», απ’ όπου ξεκινούν 4 κύριες διαδρομές μέχρι την κορυφή: Kawaguchiko, Subashiri, Gotemba και Fujiyomiya. Η Kawaguchiko είναι η πλέον πολυσύχναστη, ενώ οι Subashiri και Gotemba επιλέγονται από πολλούς για την κάθοδο εξαιτίας των μονοπατιών τους από ηφαιστειακή στάχτη.
Σε όλη τη διαδρομή, από τους πρόποδες του βουνού, μέχρι την κορυφή του, υπάρχουν διάφορα αξιοθέατα, όπως παλαιά ιερά, τσαγιερί και καταφύγια και φυσικά εντυπωσιακή άγρια ζωή. Δεν επιτρέπεται η κατασκήνωση πάνω από τον «πέμπτο σταθμό» του Φούτζι, καθώς η περιοχή εκεί, έχει οριστεί ως εθνικό πάρκο. Το βουνό έχει οκτώ μικρότερες κορυφές, στις οποίες μπορούν να φτάσουν ορειβάτες.
Η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ της βάσης και της κορυφής του βουνού είναι περίπου 20 βαθμοί και παρόλο που το καλοκαίρι είναι ζεστό στην Ιαπωνία, η θερμοκρασία στην κορυφή του Φούτζι τον Αύγουστο, μπορεί να φτάσει και κάτω από το μηδέν.
Μερικά trivia για το βουνό Φούτζι
Το ιερό βουνό της Ιαπωνίας, έχει μαγέψει και… παραπλανήσει πολλούς, όσον αφορά στην ύπαρξη, την ιστορία και το συμβολισμό του.
Μάθετε έξι ακόμη πιο… περίεργες πληροφορίες για το υψηλότερο βουνό της Ιαπωνίας.
1. Το βουνό Φούτζι στο σύγχρονο πολιτισμό και την τέχνη
Ως άμεσα αναγνωρίσιμο σύμβολο της Ιαπωνίας, το όρος Φούτζι έχει
εμπνεύσει ακόμη και εταιρείες όπως η Atari, η οποία χρησιμοποιεί ως logo
της ένα στυλιζαρισμένο σχέδιο του Φούτζι.
Επίσης, στην Ιαπωνία, πολύχρωμες ζωγραφιές του Φούτζι συχνά εμφανίζονται
στα δημόσια λουτρά, καθώς θεωρείται ότι επιτυγχάνουν μια αίσθηση
χαλάρωσης και καλή τύχη.
2. Το βουνό Φούτζι θεωρείται ιερό και αποτελεί σύμβολο της Ιαπωνίας
Aκριβώς! Η γαλήνια, αναλλοίωτη εικόνα του βουνού -αμετάβλητη εκτός από
την περιοχή που καλύπτεται με χιόνι και αλλάζει ανάλογα με τις εποχές-
κοσμεί τα πάντα, από τοίχους, μέχρι γραμματόσημα, νομίσματα και πολλά
άλλα!
3. Το Φούτζι ΔΕΝ είναι από τα πιο ψηλά βουνά του κόσμου
Το Φούτζι δεν είναι ούτε κατά διάνοια ένα από τα υψηλότερα βουνά του
κόσμου, αν και είναι το υψηλότερο της Ιαπωνίας και μία από τις πιο
διάσημες κορυφές του κόσμου. Πάντως, ούτε δύο… Φούτζι το ένα επάνω στο
άλλο δε φτάνουν το ύψος του όρους Έβερεστ. Επίσης, το υψηλότερο
ηφαίστειο στον κόσμο, το όρος Cotopaxi στο Εκουαδόρ, ξεπερνά το Φούτζι.
Μοιάζει πάντως πολύ ψηλό, καθώς στέκεται μόνο τους και δεν είναι
περιτριγυρισμένο από άλλες ψηλές κορυφές, όπως τα Ιμαλάια και οι Άνδεις.
4. Το Φούτζι δεν περιλαμβάνεται στη λίστα της UNESCO
Γιατί; Μα λόγω… μόλυνσης! Σχεδόν ένα τρίτο του εκατομμυρίου άτομα,
επισκέπτονται το Φούτζι κάθε χρόνο και η σεζόν αναρρίχησης διαρκεί μόλις
2 μήνες. Κάντε τα μαθηματικά ... η φύση δε μπορεί να διαχειριστεί αυτό
το φορτίο. Απόβλητα, τόσο οργανικά και ανόργανα, υπάρχουν παντού, ακόμη
και στα πανέμορφα δάση γύρω από το βουνό. Πάντως έχουν γίνει και
γίνονται προσπάθειες καθαρισμού του βουνού.
5. Παλιά, δεν επιτρέπονταν γυναίκες στο Φούτζι
Όπως τα περισσότερα ψηλά βουνά στην Ιαπωνία, το Φούτζι θεωρούνταν
παραδοσιακά ως κατοικία των θεών, ένας τόπος όπου απαγορευόταν η
πρόσβαση στις «ακάθαρτες» γυναίκες. Το 1872, η επίσημη απαγόρευση για
τις γυναίκες άρθηκε, εν μέρει ως απάντηση στη μεγάλη δημοσιότητα που
έλαβε η αναρρίχηση στην κορυφή του από τη Lady Parkes, τη σύζυγο ενός
βρετανού διπλωμάτη.
6. Το Φούτζι είναι ιδιωτικό βουνό
Παράξενο αλλά αληθινό! Αλλά μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται για μια
συνηθισμένη ιδιοκτησία. Το ανώτατο τμήμα της κορυφής ανήκει στο ναό
Fujisan Hongu Sengentaisha, από το 1609.
Ένας ιερέας Shinto του ναού, ο Norihiko Νακαμούρα, έχει δηλώσει
κατηγορηματικά ότι «το Φούτζι είναι ένα βουνό του κόσμου κι όχι
ιδιοκτησία ατόμων», διαλύοντας έτσι τις αμφιβολίες για τον αν το βουνό
είναι προσβάσιμο σε όλους.
7. Το βουνό Φούτζι είναι ένα ενεργό ηφαίστειο
Χαρακτηρίστηκε επισήμως ως «ανενεργό» (προφανώς για να αποφευχθεί ο
πανικός), καθώς η τελευταία του έκρηξη σημειώθηκε πριν από 300 χρόνια.
Αλλά ... και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο «αλλά» ... δεν υπάρχει κανένας
λόγος να υποθέσουμε ότι δεν θα υπάρξει άλλη.
Το 1707, ένα άνοιγμα στην πλαγιά του Φούτζι, άφησε να βγει λιωμένη λάβα
στα δάση του και στα κοντινά χωράφια, ενώ έβρεξε ηφαιστειακή τέφρα στο
Τόκιο. Ο επονομαζόμενος κρατήρας «Hoei» από την έκρηξη του 1707, είναι
ακόμη ορατός σήμερα και υπό κάποιες γωνίες διαστρεβλώνει την άποψη του
συμμετρικού κώνου του Φούτζι.
8. Τι θα γινόταν αν σημειωνόταν έκρηξη του Φούτζι σήμερα;
Με 10 τεκμηριωμένες εκρήξεις από τον 8ο αιώνα, το Φούτζι έχει δείξει
δραστηριότητα που ανησυχεί πολλούς - παρά την ηρεμία του τα τελευταία
300 χρόνια. Οι ιαπωνικές κυβερνητικές αρχές έχουν κάνει λεπτομερή σχέδια
για να αντιμετωπίσουν μια μελλοντική έκρηξή του. Στη χειρότερη
περίπτωση, σχεδόν 8.000 άνθρωποι που ζουν κοντά στην κορυφή θα πρέπει να
αφήσουν τις κατοικίες τους και σχεδόν 2.000 θα υποστούν ζημιά. Ο
αριθμός αυτός θα ανερχόταν σε περίπου 11.000, αν η έκρηξη σημειωνόταν
Ιούνιο, κατά τη διάρκεια της εποχής των βροχών στην Ιαπωνία.
9. Παραδοσιακή τέχνη και Φούτζι- Τσουνάμι;
Πολύχρωμες εικόνες του βουνού Φούτζι σε παραδοσιακές ξυλογραφίες,
αποτελούν αντικείμενα θαυμασμού εδώ και αιώνες. Ανάμεσα στις πιο γνωστές
είναι οι «τριάντα έξι απόψεις του βουνού Φούτζι», από τον Hokusai
μεταξύ 1826 και 1829. Το «The Great Wave off Kanagawa», είναι ίσως η πιο
γνωστή γιαπωνέζικη εικόνα και επηρέασε πολλούς από τους σημαντικότερους
καλλιτέχνες της Ευρώπης στα τέλη του 19ου αιώνα.
click@life