Στιγμές που πέρασαν και μας συγκλόνισαν, που μας έκαναν να μείνουμε με το στόμα ανοιχτό
που μας έδωσαν γροθιά στο στομάχι. Πολλά έγιναν στον κόσμο το 2012. Δείτε τις πιο σημαντικές διεθνείς στιγμές της χρονιάς που μας αφήνει.
Ο εμφύλιος στη Συρία που κανείς δεν ενδιαφέρεται να τελειώσει. Το ναυάριο του Costa Concordia ανοιχτά της Φλωρεντίας. Οι εκλογές σε Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες, οι αιματηρές επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες με πιο πρόσφατη εκείνη στο σχολείο Sandy Hook του Κονέκτικατ.Το κλάμα του Μπαράκ Ομπάμα για τα θύματα του Νιούταουν, αλλά και τα δάκρυά του μετά την επανεκλογή του στην προεδρία των ΗΠΑ. Μια εκλογική νίκη "ανάγκασε" και τον Βλαντιμίρ Πούτιν να κλάψει. Μόνο ο Φρανσουά Ολάντ έμεινε ψύχραιμος...
Πολλά συνέβησαν μέσα στο 2012. Ο κόσμος δεν είναι ίδιος. Όπως δε θα είναι και στις 31.12.2013...
Το ναυάγιο του Costa Concordia
13 Ιανουαρίου, βράδυ. Ήρεμα νερά, ειδυλλιακή βραδιά. Μόνο που έγινε εφιάλτης για τους 3.229 επιβάτες και τα 1.023 μέλη του πληρώματος του κρουαζιερόπλοιου Costa Concordia. Μάλλον για τα 1.022 μέλη του πληρώματος, γιατί ο καπετάνιος, αντί για τελευταίος ήταν ο πρώτος που εγκατέλειψε το καράβι. Ακόμη κανείς δεν έχει καταλάβει πως ο Φραντσέσκο Σκετίνο έριξε στα βράχια το πολυτελές κρουαζιερόπλοιο, έξω από τις ακτές του νησιού Τζίλιο. Άλλοι είπαν ότι πλησίασε τόσο κοντά στις ακτές για να «υποκλιθεί» στο νησί, άλλοι ότι δε φορούσε τα γυαλιά του κι άλλοι ότι ήταν απασχολημένος με ξανθή καλλονή από χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ. Οι εικόνες από το ναυάγιο του Costa Concordia μοιάζουν ακόμη και τώρα εξωπραγματικές. 32 αθώες ψυχές χάθηκαν άδικα, ο Σκετίνο δικάζεται αλλά χωρίς να έχει μπει ούτε μια μέρα στη φυλακή και το κουφάρι του πλοίου βρίσκεται ακόμη λίγα ναυτικά μίλια έξω από το Τζίλιο. Τις πρώτες μέρες είχε γίνει αξιοθέατο για τους τουρίστες. Τώρα πια, η μπογιά του πέρασε...
Μακελειό στο δημοτικό σχολείο του Νιούταουν
Η πιο αιματηρή μαζική δολοφονία που γνώρισαν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες. Το πρωινό της 14ης Δεκεμβρίου θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των κατοίκων του Νιούταουν, της πιο ήσυχης (μέχρι τότε) πόλης των ΗΠΑ. Η τραγωδία δύσκολο να αποτυπωθεί με λόγια. Τι να σκεφτείς όταν πρέπει να περιγράψεις πως ένας διαταραγμένος 20χρονος πήρε τα όπλα της μητέρας του, αφού τη σκότωσε, και πήγε στο δημοτικό σχολείο της πόλης του για να δολοφονήσει εν ψυχρώ 20 παιδιά ηλικίας 5 έως 7 ετών και έξι δασκάλες του. Θα σκότωνε περισσότερα παιδιά, αλλά κάποιος πρόλαβε να ειδοποιήσει την αστυνομία. Και ο δράστης έστρεψε το όπλο στον εαυτό του κι αυτοκτόνησε. Ο Άνταμ Λάνζα θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο στυγνούς δολοφόνους των ΗΠΑ. Τα γιατί που τον οδήγησαν ως το μακελειό του Κονέκτικατ, πολλά. Αλλά πια, δεν έχουν σημασία. Κυρίως για τους οπαδούς της οπλοκατοχής, που δε φαίνεται να αλλάζουν γνώμη. Άλλη μια «καυτή πατάτα» για την κυβέρνηση Ομπάμα.
Ο «Τζόκερ» σκορπά το θάνατο σε σινεμά του Ντένβερ
Ιούλιος και βγαίνει στους κινηματογράφους η νέα ταινία του Batman. Μια πρεμιέρα που βάφτηκε με αίμα, σε ένα από τα περιστατικά που συγκλόνισαν τις ΗΠΑ και τον κόσμο. Ο Τζέιμς Ίγκαν Χολμς ντύθηκε «Τζόκερ», έβαψε τα μαλλιά του πορτοκαλί, εισέβαλε σε κινηματογράφο της πόλης Ορόρα του Ντένβερ, έριξε καπνογόνο για να προκαλέσει πανικό, όπλισε και εκτέλεσε εν ψυχρώ 12 ανθρώπους. Ανάμεσα στα θύματά του ήταν κι ένα 6χρονο παιδί. Ήταν η πρώτη από μια σειρά επιθέσεων κατά άμαχων που «πάγωσαν» τις ΗΠΑ. Ακολούθησε το μακελειό σε ναό των Σιχ στο Γουισκόνσιν. Εκεί, ένας 40χρονος νεοναζί, πρώην στρατιωτικός, Γουέιντ Μάικλ Πέιτζ άνοιξε πυρ και σκότωσε έξι ανθρώπους πριν πέσει νεκρός από τα πυρά αστυνομικών. Φυσικά, κορυφώθηκε με τη σφαγή στο δημοτικό σχολείο του Νιούταουν στο Κονέκτικατ από τον 20χρονο Άνταμ Λάνζα.
Η Δύση δεν ξέρει που είναι η Συρία...
Για τον εμφύλιο στην Αίγυπτο πολλοί νοιάστηκαν. Έπεσε ο Μουμπάρακ. Για την εξέγερση στη Λιβύη «σηκώθηκαν» τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ. Κάτω και ο Καντάφι. Για τη Συρία; Σιγή ασυρμάτου. Και ο Μπασάρ αλ Άσαντ, ακλώνητος. Σα να μη γίνεται εμφύλιος. Σα να μη σκοτώνονται παιδιά. Σα να μη στοχοποιούνται ακόμη και εκείνοι που περιμένουν στην ουρά για μια φρατζόλα ψωμί. 450.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τον Γενάρη του 2011 όταν το κύμα της Αραβικής Άνοιξης έφτασε στη Συρία. Κάθε μέρα σχεδόν βγαίνει στο φως κι ένα video από μια κτηνωδία. Είτε αυτό θα είναι αεροπορική επίθεση σε παιδική χαρά με θύματα παιδιά, είτε επιθέσεις κατά άμαχων, είτε εκτελέσεις ανταρτών από στρατιώτες ή στρατιωτών από αντάρτες. Ένα από τα πιο συγκλονιστικά video που είδαν το φως της δημοσιότητας ήταν εκείνο που θύμιζε γιατί κάθε εμφύλιος είναι σπαραγμός. Ένας ανήλικος αντάρτης ρισκάρει τη ζωή του για να σώσει μια γυναίκα που συναντά για πρώτη φορά στη ζωή του. Μόνο που όλος ο δυτικός κόσμος αντιμετωπίζει τους Σύρους σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Για εκείνους έχουν μόνο ευχολόγια και συμβουλές. Καμία δράση. Καμία θέληση να τελειώσει το μαρτύριο και το καθημερινό λουτρό αίματος.
Η ταινία για τον Μωάμεθ
Όποιος είχε τη φαεινή ιδέα να φτιάξει μια (ας το πούμε, λόγω της ημέρας) ταινία στο YouTube και να παρουσιάζει τον προφήτη Μωάμεθ μέθυσο, τρελό, ερωτύλο, ψευτοθρησκευόμενο δε μπορούσε ποτέ να φανταστεί τι προκαλούσε. Η ταινία «Η αθωότητα των μουσουλμάνων» προκάλεσε όμως μια άνευ προηγούμενου ανάφλεξη του αραβικού κόσμου. Και «φούντωσε» το μίσος των Μουσουλμάνων προς όλες τις άλλες θρησκείες. Διαδηλώσεις σε κάθε πλευρά του κόσμου όπου υπάρχουν μουσουλμάνοι, επιθέσεις αυτοκτονίας με θύματα δυτικούς ως «απάντηση». Κυρίως, προκάλεσε το θάνατο του πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Λιβύη. Η διαμαρτυρία έξω από το αμερικανικό προξενείο στη Βεγγάζη ξέφυγε από τον έλεγχο. Ο Κρις Στίβενς κι άλλοι τρεις διπλωματικοί υπάλληλοι (πράκτορες της CIA σύμφωνα με κάποιους) έχασαν τη ζωή τους. Η υπόθεση δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει. Στις ΗΠΑ, λίγο έλειψε να κοστίσει τον Μπαράκ Ομπάμα τις εκλογές, ενώ η Χίλαρι Κλίντον ήταν έτοιμη να καταθέσει σε επιτροπή του Κογκρέσου που κάνει έρευνα, αλλά την προηγούμενη μέρα έπεσε και χτύπησε στο κεφάλι. Η διάσειση την κράτησε μακριά από την... ανάκριση.
Η Παλαιστίνη γίνεται κράτος
Η 30η Νοεμβρίου του 2012 θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό των Παλαιστινίων. Είναι η ημέρα που ο ΟΗΕ (παρά τα στραβωμένα μούτρα της πρέσβειρας των ΗΠΑ, Σούζαν Ράις και τα δηλητηριώδη σχόλια της Χίλαρι Κλίντον) αναγνωρίζει την Παλαιστίνη σαν κράτος, χαρακτηρίζοντάς την «κράτος παρατηρητή». Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ πήρε μια ιστορική απόφαση χάρη στις 138 ψήφους των κρατών που ψήφισαν υπέρ, κόντρα σε ΗΠΑ και Ισραήλ. Η έμμεση αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, που ανοίγει το δρόμο στους Παλαιστινίους ακόμη και να προσφύγουν στη Χάγη, ήρθε λίγες μέρες μετά από μια ακόνη «σύρραξη» Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Αυτή τη φορά επίκεντρο ήταν η Γάζα, που ισοπεδώθηκε από τα ισραηλινά χτυπήματα. Οι εχθροπραξίες έληξαν στις 21 Νοεμβρίου με απολογισμό 173 Παλαιστίνους και τουλάχιστον τρεις Ισραηλινούς νεκρούς. Τον ασκό του Αιόλου είχε ανοίξει, αυτή τη φορά, η δολοφονία του στρατιωτικού ηγέτη της Χαμάς Άχμεντ αλ Τζααμπάρι από το Ισραήλ.
Ο monsieur Normal στην ηγεσία της Γαλλίας
6 Μαΐου, Παρίσι. Ο Φρανσουά Ολάντ επιβεβαιώνει τα προγνωστικά, νικά τον Νικόλα Σαρκοζί και γίνεται ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας. Η διαφορά από τον «Σαρκό» δεν είναι μεγάλη, αλλά η νίκη του Σοσιαλιστή προέδρου ήταν εύκολη. Ο Ολάντ «πάτησε» πάνω στην ανυπαρξία του Σαρκοζί, στα σκάνδαλα που είχαν «περικυκλώσει» το Μέγαρο των Ηλύσιων Πεδίων και φυσικά στις σχέσεις με την Άνγκελα Μέρκελ και τη... λιτότητα. Υποσχέθηκε να επαναπραγματευτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας που είχαν συμφωνήσει Μέρκελ-Σαρκοζί και να φορολογήσει όσους βγάζουν πάνω από 1 εκατ. ευρώ το χρόνο με 75%. Το πρώτο δεν το έκανε ποτέ. Το δεύτερο επιχείρησε να το περάσει, αλλά του έριξε πόρτα το Συνταγματικό δικαστήριο. Στους επτά μήνες της προεδρίας του έχει απασχολήσει περισσότερο γιατί η νυν σύντροφος του, Βαλερί Τριερβελέρ «ξεμαλλιάζεται» με την πρώην, Σεγκολέν Ρουαγιάλ και γιατί επιτρέπει στον πρωθυπουργό του να βρίζεται δημόσια με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, που αποφάσισε να μετακομίσει στο Βέλγιο εξαιτίας του φόρου των πλουσίων... Ο Νικολά την ίδια ώρα κάνει τζόκινγκ, βλέπει την Παρί Σεν Ζερμέν και περιμένει την ευκαιρία για τη μεγάλη επιστροφή.
4 more years
Με αυτή τη φράση και μια φωτογραφία όπου σφιχταγκαλιάζει τη Μισέλ (έσπασε ρεκόρ στο twitter) ανακοίνωσε ο Μπαράκ Ομπάμα τη νίκη του στις εκλογές της 6ης Νοεμβρίου. Κόντρα στον Ρεπουμπλικάνο Μιτ Ρόμνεϊ, ο Μπαράκ Ομπάμα έμοιαζε να παίζει μόνος του και λίγο έλειψε να χάσει. Γιατί; Μάλλον γιατί στο πρώτο μεταξύ τους debate εμφανίστηκε πιο χαλαρός απ’ όσο έπρεπε. Και ο πρώην κυβερνήτης της Μασσαχουσέττης του έκλεψε τις εντυπώσεις. Το παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος όταν είπε πως «πήρε έναν καλό υπνάκο» στην πρώτη τηλεοπτική μονομαχία. Ο Ράιαν μάλλον το παράκανε με την οικονομία (και τις επιθέσεις στην Ελλάδα) και δεν είχε απαντήσεις στην εξωτερική πολιτική. Ο Ομπάμα κέρδισε πόντους και από την αντίδραση του κρατικού μηχανισμού στο πέρασμα του τυφώνα Sandy με τους 121 νεκρούς και τις ανυπολόγιστες ζημιές σε Νέα Υόρκη και Νιου Τζέρσεϊ. Στα υπέρ του Ομπάμα και η μεταρρύθμιση στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος ήταν σίγουρος για τη νίκη του. Τόσο, που δεν είχε γράψει λόγο για την περίπτωση της ήττας. Και ήταν ο μοναδικός που του χρειάστηκε. Μαζί με την επανεκλογή στο Λευκό Οίκο, ο Ομπάμα κέρδισε και το βραβείο «Πρόσωπο της Χρονιάς» από το περιοδικό Time. Όχι κι άσχημα, την προηγούμενη φορά του έδωσαν Νόμπελ Ειρήνης...
Ισπανία, το νέο αγκάθι της ευρωζώνης
Ξεχάστε τους κακούς, τεμπέληδες και φοροφυγάδες Έλληνες. Τους έβαλε σε... σειρά η Μέρκελ και έγιναν το παράδειγμα. Τώρα, το νέο μεγάλο πρόβλημα της ευρωζώνης ακούει στο όνομα Ισπανία. Κι εκεί κάνουν ό,τι κι εδώ: περικοπές, λιτότητα. Και οι Ισπανοί δεν έχουν μπει (ακόμα) στο μνημόνιο! Βγαίνουν στους δρόμους, φωνάζουν, χτυπιούνται με την αστυνομία. Τίποτα δεν αλλάζει. Μόνο ο αριθμός εκείνων που βάζουν τέλος στη ζωή τους γιατί ξαφνικά βρίσκονται στο δρόμο. Οι εξώσεις χιλιάδες, οι αυτοκτονίες η μια μετά την άλλη. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν τον Νοέμβριο, σε διάστημα 15 ημερών, δυο άνθρωποι αφαίρεσαν τη ζωή τους. Η κυβέρνηση αποφάσισε να «παγώσει» για δυο χρόνια της εξώσεις. Στην Ισπανία, οι διαδηλώσεις είναι καθημερινές. Από εκείνη ξεκίνησε, τον Νοέμβριο, η ιδέα για πανευρωπαϊκή απεργία. Γι’ αυτό δημιουργήθηκε κι ένα συγκλονιστικό video...
