Η οδός Ερμού έχει τη δική της ξεχωριστή ιστορία που αντικατοπτρίζει τις ιστορικές εξελίξεις αλλά και την ψυχολογία και την διάπλαση της μικρομεσαίας κυρίως κοινωνικής τάξης.
Η οδός Ερμού ήταν από τους πρώτους δρόμους που σχεδιάστηκαν στη σύγχρονη πόλη της Αθήνας και ένας από τους βασικούς άξονες του πρώτου πολεοδομικού σχεδίου της Αθήνας που συνέταξαν οι αρχιτέκτονες Κλεάνθης και Σάουμπερτ το 1833. Ουσιαστικά εξαρχής σχεδιάστηκε προκειμένου να γίνει ο κεντρικός εμπορικός δρόμος της πόλης, να συγκεντρώσει καταστήματα και χρήσεις που είχε ανάγκη η Αθήνα προκειμένου να στεφθεί πρωτεύουσα της σύγχρονης εποχής - πέρα από την αίγλη που της προσέφεραν οι αρχαιότητες. Δεν είναι τυχαίο ότι δόθηκε στον δρόμο αυτό το όνομα του θεού του εμπορίου, του Ερμή.
Οπως σημειώνει ο Νίκος Γ.Λεμονής «Εδώ στεγάζεται κοντά δυο αιώνες τώρα ο καταναλωτισμός των νεοελλήνων. Εδώ από τα χρόνια του Όθωνα και ύστερα ήρθαν να εγκατασταθούν εμπορικοί οίκοι «γηγενών» ή «επυλίδων» και να δώσουν την πρώτη μεγάλη κοινωνική μάχη της χώρας. Αυτή ανάμεσα στους πολίτες του πρώτου ελληνικού κράτους που έρχονταν στην πρωτεύουσα από το εσωτερικό, Μοριάς, Ρούμελη, Κυκλάδες κατά κύριο λόγο και στους έλληνες της διασποράς που ερχόμενοι από μεγάλα αστικά κέντρα της Ευρώπης όπως η Μασσαλία και η Βιέννη και της κοντινής μας Ανατολής όπως η Κωνσταντινούπολη ή η Αλεξάνδρεια, διεκδικούσαν τη συμμετοχή τους στην οικονομική ζωή του νέου κράτους. Οι αλήθεια είναι πως οι «ντόπιοι» τα εύρισκαν σκούρα με τον ανταγωνισμό των «φερτικών» που κουβαλούσαν πολλαπλάσια εμπειρία από τις αγορές των εμπορευματικά προηγμένων χωρών μέσω των οποίων έφταναν στην Ελλάδα, μια χώρα που σχεδόν μόλις έβγαινε από την οικονομία του αντιπραγματισμού και της συναλλαγής τύπου «σου δίνω πέντε οκάδες φασολάκια, δώσε μου ένα ζευγάρι τσαρούχια...».
Η ανάπλαση- ανάσα της Ερμού
Σε αντίθεση με το τμήμα της οδού Ερμού (από το Σύνταγμα μέχρι την οδό Αιόλου) στο οποίο μέχρι και σήμερα συγκεντρώνεται το λιανικό εμπόριο, οι δημόσιες υπηρεσίες και μια σειρά χρήσεων αναψυχής και ήταν πεζοδρομημένο ήδη από το 1996, το τμήμα της οδού από την Πλατεία Αγίων Ασωμάτων έως την οδό Πειραιώς συνέδεσε την τύχη του με τις βιομηχανικές χρήσεις της οδού Πειραιώς τον 19ο και 20ο αιώνα, με το χονδρεμπόριο, με τη λειτουργία του εμπορικού σιδηροδρόμου Αθηνών-Πειραιώς και με την εξυπηρέτηση των δύο αξόνων υπερτοπικής κυκλοφορίας της Πειραιώς και της Ιεράς Οδού. Λίγο πριν ξεκινήσουν τα έργα της πεζοδρόμησης το τμήμα αυτό της οδού Ερμού παρουσίαζε εικόνα υποβάθμισης και εγκατάλειψης. Η κακή κατάσταση των πεζοδρομίων, τα σταθμευμένα οχήματα και η ρύπανση απέτρεπαν την πεζή κυκλοφορία και δεν επέτρεπαν στους έστω και λίγους πεζούς περαστικούς και στους πολύ περισσότερους εποχούμενους να αντιληφθούν ότι κατά μήκος σχεδόν όλης της οδού Ερμού, μετά την Πλατεία Ασωμάτων, εκτείνεται ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού.
Πηγή: http://www.iefimerida.gr/