Το λατρευτικό σύμπλεγμα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και η Ιαπωνική κυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει πολλά από τα κτίρια του ως Εθνικούς Θησαυρούς.
Τα ιερά (Τζίντζα) στο σιντοϊσμό θεωρούνται κατοικίες των Κάμι, των υπερφυσικών όντων-ψυχών που περιδιαβαίνουν τον κόσμο μας και αποτελούν τα κεντρικά αντικείμενα λατρείας της ανιμιστικής αυτής πίστης. Το ιερό της Ιτσουκουσίμα είναι αφιερωμένο στις τρεις κόρες του Κάμι Σουσάνο-ο, της σιντοϊστικής θεότητας των θαλασσών και των τρικυμιών και αδερφού της μεγάλης ηλιακής θεότητας, Αματεράσου.
Επειδή το νησί θεωρούνταν ιερό, η πρόσβαση στο έδαφός του ήταν απαγορευμένη για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του. Για να μπορούν να προσεγγίσουν οι προσκυνητές, το λατρευτικό συγκρότημα χτίστηκε σαν προβλήτα πάνω από το νερό, δίνοντας την εντύπωση ότι επιπλέει, διαχωρισμένο από τη στεριά, ισορροπώντας έτσι ανάμεσα στο ιερό στοιχείο και το κοσμικό. Η χαρακτηριστική κόκκινη πύλη, ή Τορίι, του ιερού, χτίστηκε επίσης μέσα στο νερό για τον ίδιο λόγο. Για να πλησιάσουν στο Τζίντζα, οι άνθρωποι έπρεπε να περάσουν τη βάρκα τους μέσα από το Τορίι.
Η τήρηση της αγνότητας του ιερού είναι τόσο σημαντική που, από το 1878, δεν επιτρέπονται οι γεννήσεις ή οι θάνατοι κοντά του: οι έγκυες γυναίκες πρέπει να μείνουν στη στεριά απέναντι από το νησί, αν οι μέρες της γέννας πλησιάζουν, όπως και οι σοβαρά άρρωστοι ή οι ετοιμοθάνατοι. Οι ταφές στο νησί επίσης απαγορεύονται.
Τα πρώτα κτίρια χτίστηκαν πιθανά τον 6ο αιώνα, και από τότε το ιερό έχει καταστραφεί πολλές φορές. Η δραματική πύλη, ή τορίι, του ιερού της Ιτσουκουσίμα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα της Ιαπωνίας και το πιο γνωστό στοιχείο του ιερού η θέα της πύλης μπροστά από το όρος Μίσεν, που δεσπόζει στο νησί, αποτελεί μια από τις Τρεις Απόψεις της Ιαπωνίας, των θεωρούμενων ως τριών πιο γραφικών τοποθεσιών της χώρας.
Αν και το ιερό διαθέτει πύλη από το 1168, αυτή που υπάρχει σήμερα κατασκευάστηκε το 1875. Φτιαγμένη από ανθεκτικό ξύλο καμφοράς, έχει ύψος περίπου 16 μέτρα, και βάρος 16 τόνων. Στηρίζεται μόνο από τους δυο κύριους στύλους της χάρη σε μια παραδοσιακή ιαπωνική κατασκευαστική τεχνική.
Το τορίι βρίσκεται πάνω από το νερό μόνο κατά τη διάρκεια της πλημμυρίδας. Όταν τα νερά ειναι σε άμπωτη, είναι προσβάσιμο με τα πόδια από το νησί. Αποτελεί κοινή πρακτική για τους επισκέπτες να τοποθετούν νομίσματα στις ρωγμές των στύλων που στηρίζουν το τορίι, και να κάνουν μιαν ευχή. Η συλλογή οστρακοδέρμων κοντά στην πύλη όταν επικρατεί η άμπωτη είναι ένα επίσης δημοφιλές έθιμο. Πολλοί ντόπιοι χρησιμοποιούν τα θαλασσινά που μαζεύουν προσθέτοντάς τα στη σούπα μίσο. Τη νύχτα, το τορίι φωτίζεται για λίγη ώρα με δυνατούς προβολείς από την παραλία.
Το ιερό απέχει μόλις δέκα λεπτά με το φέρρι από την απέναντι πόλη της Χατσουκαΐτσι, και έτσι πολύς κόσμος δε χάνει την ευκαιρία να πάει και να προσευχηθεί.
