Η αποκόμιση μετάλλων και άλλων πολύτιμων
στοιχείων από το Διάστημα
αναφερόταν σαν προοπτική σχεδόν από την πρώτη στιγμή της προσπάθειας της διαστημικής εξερεύνησης αρκετές δεκαετίες πίσω, βάζοντας πλέον στο τραπέζι το ερώτημα: Πόσο πιθανή είναι μια τέτοια διαδικασία ή μάλλον πόσο σύντομα μπορεί να υλοποιηθεί;
αναφερόταν σαν προοπτική σχεδόν από την πρώτη στιγμή της προσπάθειας της διαστημικής εξερεύνησης αρκετές δεκαετίες πίσω, βάζοντας πλέον στο τραπέζι το ερώτημα: Πόσο πιθανή είναι μια τέτοια διαδικασία ή μάλλον πόσο σύντομα μπορεί να υλοποιηθεί;
Όμως πριν
δοθεί απάντηση, θα πρέπει να γίνει αναφορά σε ένα άλλο κρίσιμο θέμα:
αυτό της σημερινής επάρκειας αποθεμάτων μετάλλων πάνω στον πλανήτη.
Χρυσός, άργυρος, χαλκός, κασσίτερος, μόλυβδος, αλλά κυρίως τα
περισσότερα σπάνια στοιχεία, με τις τωρινές εκτιμήσεις και τις συνεχώς
αυξανόμενες καταναλώσεις, θα εξαντληθούν τα επόμενα 50-100 χρόνια, ακόμη
και με εντατικές προσπάθειες ανακύκλωσης.
Από την άλλη, τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτά που εκμεταλλευόμαστε σήμερα σε πολύ μικρά βάθη του φλοιού της Γης στην πραγματικότητα προέρχονται από αστεροειδείς που χτύπησαν στην επιφάνειά της και όχι από αποθέματα που σχηματίστηκαν στον ίδιο τον πλανήτη μας και που βρίσκονται πολύ βαθύτερα, λόγω της έλξης της βαρύτητας όταν το ρευστό εσωτερικό του ήταν παχύτερο απ’ ό,τι είναι σήμερα, τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Περισσότερα αποθέματα βρίσκονται σίγουρα στον φλοιό, αλλά απαντώνται στους βυθούς των ωκεανών, που σήμερα είναι ακόμη απρόσιτοι, ενώ επιπλέον ποσότητες ίσως γίνουν διαθέσιμες με βελτιωμένες τεχνικές εξόρυξης και πρόσβασης σε πολύ μεγαλύτερα βάθη στην ξηρά. Όμως μια γνωστή και περισσότερο προσβάσιμη πηγή τέτοιων υλικών, παραμένουν οι αστεροειδείς, με τεχνολογίες που ήδη υπάρχουν ή που μπορούν να αναπτυχθούν άμεσα. Εδώ βέβαια προκύπτει και το εύλογο ερώτημα: «Γιατί όχι στη Σελήνη;» και η απάντηση είναι ότι προφανώς και η επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου της Γης είναι στόχος πιθανής εξόρυξης, αλλά η διαδικασία αποσελήνωσης και οι τροχιακοί ελιγμοί επιστροφής στον πλανήτη μας είναι πολύ πιο απαιτητικοί απ’ ό,τι σε έναν αστεροειδή.
Από την άλλη, τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτά που εκμεταλλευόμαστε σήμερα σε πολύ μικρά βάθη του φλοιού της Γης στην πραγματικότητα προέρχονται από αστεροειδείς που χτύπησαν στην επιφάνειά της και όχι από αποθέματα που σχηματίστηκαν στον ίδιο τον πλανήτη μας και που βρίσκονται πολύ βαθύτερα, λόγω της έλξης της βαρύτητας όταν το ρευστό εσωτερικό του ήταν παχύτερο απ’ ό,τι είναι σήμερα, τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Περισσότερα αποθέματα βρίσκονται σίγουρα στον φλοιό, αλλά απαντώνται στους βυθούς των ωκεανών, που σήμερα είναι ακόμη απρόσιτοι, ενώ επιπλέον ποσότητες ίσως γίνουν διαθέσιμες με βελτιωμένες τεχνικές εξόρυξης και πρόσβασης σε πολύ μεγαλύτερα βάθη στην ξηρά. Όμως μια γνωστή και περισσότερο προσβάσιμη πηγή τέτοιων υλικών, παραμένουν οι αστεροειδείς, με τεχνολογίες που ήδη υπάρχουν ή που μπορούν να αναπτυχθούν άμεσα. Εδώ βέβαια προκύπτει και το εύλογο ερώτημα: «Γιατί όχι στη Σελήνη;» και η απάντηση είναι ότι προφανώς και η επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου της Γης είναι στόχος πιθανής εξόρυξης, αλλά η διαδικασία αποσελήνωσης και οι τροχιακοί ελιγμοί επιστροφής στον πλανήτη μας είναι πολύ πιο απαιτητικοί απ’ ό,τι σε έναν αστεροειδή.
Οι επιλογές για τη διαδικασία εξορυκτικής
εκμετάλλευσης είναι πολλές, αλλά συνοψίζονται σε τρεις κυρίως άξονες. Ο
πρώτος είναι η μεταφορά των πρώτων υλών για επεξεργασία στη Γη, που σε
πρώτη φάση θα είναι ίσως και η ευκολότερα υλοποιήσιμη διαδικασία, με το
κυριότερο μειονέκτημα στο μεγάλο κόστος της διακομιδής των υλικών λόγω
όγκου και βάρους.
Ο δεύτερος άξονας αφορά την επιτόπια επεξεργασία των πρώτων υλών και τη μεταφορά των καθαρών προϊόντων στη Γη, κάτι που μπορεί ίσως να συνδυαστεί και με την παραγωγή καυσίμων για τα διαπλανητικά ταξίδια. Το πλεονέκτημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι μειώνονται κατακόρυφα οι ενεργειακές ανάγκες της διαδικασίας, αν και η τεχνολογία για τη διαστημική επεξεργασία ξεφεύγει από τον ορατό μας ορίζοντα.
Ακόμη πιο μακροπρόθεσμη είναι η μεταφορά ενός ολόκληρου αστεροειδούς σε περισελήνια ή περιγήινη τροχιά, για την ευκολότερη εκμετάλλευση των φυσικών του πόρων.
Το άρθρο είναι απο το ptisidiastima.wordpress.com
Βίντεο για την προσπάθεια της NASA να αιχμαλωτίσει έναν αστεροειδή.
Ο δεύτερος άξονας αφορά την επιτόπια επεξεργασία των πρώτων υλών και τη μεταφορά των καθαρών προϊόντων στη Γη, κάτι που μπορεί ίσως να συνδυαστεί και με την παραγωγή καυσίμων για τα διαπλανητικά ταξίδια. Το πλεονέκτημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι μειώνονται κατακόρυφα οι ενεργειακές ανάγκες της διαδικασίας, αν και η τεχνολογία για τη διαστημική επεξεργασία ξεφεύγει από τον ορατό μας ορίζοντα.
Ακόμη πιο μακροπρόθεσμη είναι η μεταφορά ενός ολόκληρου αστεροειδούς σε περισελήνια ή περιγήινη τροχιά, για την ευκολότερη εκμετάλλευση των φυσικών του πόρων.
Το άρθρο είναι απο το ptisidiastima.wordpress.com
Βίντεο για την προσπάθεια της NASA να αιχμαλωτίσει έναν αστεροειδή.
