Zουμερά θηλυκά, σε πόζες που υπόσχονται πολλά, στους αμπελώνες της
Τοσκάνης και στο Γκραν Πρι του Μονακό
σε ασπρόμαυρο πλάνο, σαν να βγήκαν από καρέ του ιταλικού σινεμά της δεκαετίας του '50. Ετσι είχε σκηνοθετήσει ο Χέλμουτ Νιούτον τις εικόνες που θα κοσμούσαν το διάσημο ανά την υφήλιο ημερολόγιο της Pirelli το 1986. Εμειναν όμως στο αρχείο της εταιρείας για 27 χρόνια!
Με αυτό το αδημοσίευτο υλικό η εταιρεία ελαστικών αποφάσισε να τυπώσει το επετειακό ημερολόγιό της, για να γιορτάσει τα 50 χρόνια της. Μερικές από τις πιο ποθητές γυναίκες του κόσμου, Αλεσάντρα Αμπρόσιο, Ελενα Κρίστενσεν, Ισαμπέλ Φοντάνα, Μιράντα Κερ, Καρολίνα Κούρκοβα και Αλεν Γουέκ στήθηκαν μπροστά από τους φωτογραφικούς φακούς των Πίτερ Λίντμπεργκ και Πάτρικ Ντεμαρσελιέ πότε με τα εσώρουχά τους και πότε φορώντας μόνο τα πουλόβερ τους για να μπουν στο ημερολόγιο 2014 της Pirelli. Αυτές οι φωτογραφίες όμως θα είναι μια προσθήκη αφού οι 12 μήνες ανήκουν στον Χέλμουτ Νιούτον.
«Λατρεύω τη χυδαιότητα, με έλκει αφάνταστα η κακογουστιά την οποία βρίσκω πιο ελκυστική από το καλό γούστο». Ολα αυτά κατάφερνε ο Χέλμουτ Νιούτον να τα μετουσιώνει σε εικόνες οι οποίες είχαν την προσωπική του σφραγίδα: πάθος και αχαλίνωτος ερωτισμός, σε ένα υψηλής αισθητικής αποτέλεσμα. Το 1985 η Pirelli αποφάσισε να κάνει έναν «εσωτερικό» διαγωνισμό για τις 12 φωτογραφίες που θα έμπαιναν στο ημερολόγιο της επόμενης χρονιάς. Η ανάθεση έγινε ταυτοχρόνως και στην Pirelli Αγγλίας και στην Pirelli Ιταλίας για τη δημιουργία του ημερολογίου της χρονιάς του 1986. Αρχισαν να δουλεύουν παράλληλα ο Μπερτ Στερν στην Αγγλία για λογαριασμό της βρετανικής ομάδας και ο Χέλμουτ Νιούτον στο Μονακό και στην Τοσκάνη για την ιταλική ομάδα. Τελικά επικράτησε ο Στερν αφού οι φωτογραφίες του μπήκαν στο ημερολόγιο του 1986 και του Νιούτον στο αρχείο.
Ο πρόεδρος της εταιρείας Μάρκο Τρονκέτι Πρόβερα εξήγησε στους 800 καλεσμένους που παρευρέθησαν στην Hangar Bicosa, τον εκθεσιακό χώρο της Pirelli όπου έγινε η παρουσίαση, τους λόγους για τους οποίους κρατήθηκαν στο αρχείο οι εικόνες του γερμανού φωτογράφου: «Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι οι φωτογραφίες του Χέλμουτ Νιούτον δεν πέρασαν κάποιου είδους λογοκρισίας. Θα έλεγα ότι απλώς υπήρξε ένας ανταγωνισμός με το βρετανικό τμήμα της Pirelli που είχε αναθέσει τότε την υλοποίηση του ημερολογίου στον Μπερτ Στερν, τον πορτρετίστα της Μέριλιν Μονρόε, και το ιταλικό τμήμα που είχε αναθέσει το έργο στον Νιούτον. Στο τέλος επικράτησε η βρετανική επιλογή η οποία πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν στερούνταν γυμνού».
Τη φωτογράφιση είχε αρχίσει ο γερμανός φωτογράφος αλλά χρειάστηκε να την ολοκληρώσει η ιταλίδα στυλίστρια Μανουέλα Παβέζι, όταν εκείνος αναγκάστηκε να σταματήσει αφού η σύζυγός του είχε αρρωστήσει και χρειάστηκε να πάει κοντά της. «Μου ζήτησε να συνεχίσω και να ολοκληρώσω το έργο του, δίνοντάς μου ακριβείς οδηγίες ακόμη και για την παραμικρή λεπτομέρεια. Εκείνος άλλωστε ήδη είχε τραβήξει τις οκτώ από τις 12 φωτογραφίες του ημερολογίου και τις υπόλοιπες τέσσερις εγώ. Είχε δηλώσει άκρως ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα», είπε γεμάτη συγκίνηση η Παβέζι. Στις εν λόγω φωτογραφίες είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται τα ίδια τα ελαστικά Pirelli.
Το κόστος παραγωγής ενός ημερολογίου Pirelli κυμαίνεται από 1,8 έως 2,5 εκατομμύρια δολάρια. Κάθε τοπ μόντελ έχει αμοιβή περίπου 15.000 ευρώ για εργασία μιας ημέρας, τα μισά δηλαδή απ' ό,τι παίρνουν αφού το κασέ τους φθάνει κατά μέσον όρο τα 30.000 ευρώ. Βάζουν όμως «νερό» στο κρασί τους αφού η συμμετοχή τους στις σελίδες του ημερολογίου αποτελεί ορόσημο για την καριέρα τους. Αλλωστε ποια δεν θα ήθελε να φωτογραφισθεί από τον Πάτρικ Ντεμαρσελιέ, τον Ρίτσαρντ Αβεβσον, Μπρους Βέμπερ, Μάριο Τεστίνο, Πίτερ Λίντμπεργκ ή τον Χερμπ Ριτς;
σε ασπρόμαυρο πλάνο, σαν να βγήκαν από καρέ του ιταλικού σινεμά της δεκαετίας του '50. Ετσι είχε σκηνοθετήσει ο Χέλμουτ Νιούτον τις εικόνες που θα κοσμούσαν το διάσημο ανά την υφήλιο ημερολόγιο της Pirelli το 1986. Εμειναν όμως στο αρχείο της εταιρείας για 27 χρόνια!
Με αυτό το αδημοσίευτο υλικό η εταιρεία ελαστικών αποφάσισε να τυπώσει το επετειακό ημερολόγιό της, για να γιορτάσει τα 50 χρόνια της. Μερικές από τις πιο ποθητές γυναίκες του κόσμου, Αλεσάντρα Αμπρόσιο, Ελενα Κρίστενσεν, Ισαμπέλ Φοντάνα, Μιράντα Κερ, Καρολίνα Κούρκοβα και Αλεν Γουέκ στήθηκαν μπροστά από τους φωτογραφικούς φακούς των Πίτερ Λίντμπεργκ και Πάτρικ Ντεμαρσελιέ πότε με τα εσώρουχά τους και πότε φορώντας μόνο τα πουλόβερ τους για να μπουν στο ημερολόγιο 2014 της Pirelli. Αυτές οι φωτογραφίες όμως θα είναι μια προσθήκη αφού οι 12 μήνες ανήκουν στον Χέλμουτ Νιούτον.
«Λατρεύω τη χυδαιότητα, με έλκει αφάνταστα η κακογουστιά την οποία βρίσκω πιο ελκυστική από το καλό γούστο». Ολα αυτά κατάφερνε ο Χέλμουτ Νιούτον να τα μετουσιώνει σε εικόνες οι οποίες είχαν την προσωπική του σφραγίδα: πάθος και αχαλίνωτος ερωτισμός, σε ένα υψηλής αισθητικής αποτέλεσμα. Το 1985 η Pirelli αποφάσισε να κάνει έναν «εσωτερικό» διαγωνισμό για τις 12 φωτογραφίες που θα έμπαιναν στο ημερολόγιο της επόμενης χρονιάς. Η ανάθεση έγινε ταυτοχρόνως και στην Pirelli Αγγλίας και στην Pirelli Ιταλίας για τη δημιουργία του ημερολογίου της χρονιάς του 1986. Αρχισαν να δουλεύουν παράλληλα ο Μπερτ Στερν στην Αγγλία για λογαριασμό της βρετανικής ομάδας και ο Χέλμουτ Νιούτον στο Μονακό και στην Τοσκάνη για την ιταλική ομάδα. Τελικά επικράτησε ο Στερν αφού οι φωτογραφίες του μπήκαν στο ημερολόγιο του 1986 και του Νιούτον στο αρχείο.
Ο πρόεδρος της εταιρείας Μάρκο Τρονκέτι Πρόβερα εξήγησε στους 800 καλεσμένους που παρευρέθησαν στην Hangar Bicosa, τον εκθεσιακό χώρο της Pirelli όπου έγινε η παρουσίαση, τους λόγους για τους οποίους κρατήθηκαν στο αρχείο οι εικόνες του γερμανού φωτογράφου: «Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι οι φωτογραφίες του Χέλμουτ Νιούτον δεν πέρασαν κάποιου είδους λογοκρισίας. Θα έλεγα ότι απλώς υπήρξε ένας ανταγωνισμός με το βρετανικό τμήμα της Pirelli που είχε αναθέσει τότε την υλοποίηση του ημερολογίου στον Μπερτ Στερν, τον πορτρετίστα της Μέριλιν Μονρόε, και το ιταλικό τμήμα που είχε αναθέσει το έργο στον Νιούτον. Στο τέλος επικράτησε η βρετανική επιλογή η οποία πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν στερούνταν γυμνού».
Τη φωτογράφιση είχε αρχίσει ο γερμανός φωτογράφος αλλά χρειάστηκε να την ολοκληρώσει η ιταλίδα στυλίστρια Μανουέλα Παβέζι, όταν εκείνος αναγκάστηκε να σταματήσει αφού η σύζυγός του είχε αρρωστήσει και χρειάστηκε να πάει κοντά της. «Μου ζήτησε να συνεχίσω και να ολοκληρώσω το έργο του, δίνοντάς μου ακριβείς οδηγίες ακόμη και για την παραμικρή λεπτομέρεια. Εκείνος άλλωστε ήδη είχε τραβήξει τις οκτώ από τις 12 φωτογραφίες του ημερολογίου και τις υπόλοιπες τέσσερις εγώ. Είχε δηλώσει άκρως ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα», είπε γεμάτη συγκίνηση η Παβέζι. Στις εν λόγω φωτογραφίες είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται τα ίδια τα ελαστικά Pirelli.
Το κόστος παραγωγής ενός ημερολογίου Pirelli κυμαίνεται από 1,8 έως 2,5 εκατομμύρια δολάρια. Κάθε τοπ μόντελ έχει αμοιβή περίπου 15.000 ευρώ για εργασία μιας ημέρας, τα μισά δηλαδή απ' ό,τι παίρνουν αφού το κασέ τους φθάνει κατά μέσον όρο τα 30.000 ευρώ. Βάζουν όμως «νερό» στο κρασί τους αφού η συμμετοχή τους στις σελίδες του ημερολογίου αποτελεί ορόσημο για την καριέρα τους. Αλλωστε ποια δεν θα ήθελε να φωτογραφισθεί από τον Πάτρικ Ντεμαρσελιέ, τον Ρίτσαρντ Αβεβσον, Μπρους Βέμπερ, Μάριο Τεστίνο, Πίτερ Λίντμπεργκ ή τον Χερμπ Ριτς;
