Ανακαλύφθηκε στις κορυφές των Ιμαλαΐων και του Θιβέτ από τους Κινέζους και αναφέρεται στις λαϊκές παραδόσεις από το 2.800 π.Χ. Στην κινεζική ιατρική χρησιμοποιείται για την τόνωση της λειτουργίας του ήπατος και των νεφρών. Πλέον είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο, ενώ έχει αρχίσει να καλλιεργείται και στην Ελλάδα από επαγγελματίες αγρότες.
Σύμφωνα με το ygeianews.gr πρόκειται για έναν καρπό περιζήτητο για τις ευεργετικές του ιδιότητες στον ανθρώπινο οργανισμό, που παραδοσιακά έχει συσχετιστεί με την ευεξία και τη μακροζωία. Γι’ αυτό, άλλωστε, αναφέρεται και ως «μούρο της ευτυχίας».
Τα γκότζι μπέρις είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά, β-σιτοστερόλη (μια φυτοστερόλη που βοηθά στη μείωση της LDL χοληστερόλης) και βιταμίνη Α. Έχει αναφερθεί ότι τα γκότζι μπέρις συμβάλλουν στην καταπολέμηση του διαβήτη, της υπέρτασης, της κακής κυκλοφορίας αίματος, ορισμένων μορφών καρκίνου και οφθαλμικών παθήσεων.
Παράλληλα, παραδοσιακά θεωρείται ότι "καθαρίζουν" το συκώτι δρώντας αποτοξινωτικά και ότι ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Ωστόσο, τα διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα είναι ακόμα ελλιπή και αφορούν σε μελέτες με ζώα ή μικρές κλινικές μελέτες οι οποίες δεν επιτρέπουν τη γενίκευση των αποτελεσμάτων τους.
Πρόσφατα, τα γκότζι μπέρις έχουν αρχίσει να προωθούνται και ως '’αδυνατιστικά'’, δηλαδή σαν συμπληρώματα που η κατανάλωσή τους μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια βάρους.
Η χρήση αυτή υποστηρίζεται από δύο μικρές τυχαιοποιημένες διπλές τυφλές μελέτες που δημοσιεύτηκαν το 2011, σύμφωνα με τις οποίες το φυτό Lycium βρέθηκε να αυξάνει το μεταβολικό ρυθμό και οδηγεί σε μείωση της περιφέρειας μέσης στα άτομα των ομάδων παρέμβασης σε σχέση με τις ομάδες ελέγχου.
Χρησιμοποιούνται συνήθως στην αποξηραμένη τους μορφή αλλά μπορούν να καταναλωθούν και φρέσκα ή σαν χυμός. Στην Κίνα, τα αποξηραμένα γκότζι μπέρις προστίθενται σε ρύζι, ζωμούς, βράζονται σαν τσάι, ενώ χρησιμοποιούνται και για την παρασκευή κρασιού και μπύρας.
