Ο κάθε άνθρωπος κρύβει τη δική του ιστορία και τα δικά του βιώματα που δημιουργούν αυτό που είναι.
Σκοπός μου σήμερα δεν είναι να εξιστορήσω τη βιογραφία μίας έντονης προσωπικότητας όπως ο Αδόλφος Χίτλερ, αλλά αντίθετα, σαν εγκληματολόγος, να επιχειρήσω να κοιτάξω μέσα από τα μάτια ενός από τους μεγαλύτερους εγκληματίες που έζησαν στην ιστορία της ανθρωπότητας, και να επιχειρήσω να δώσω μια επιστημονική άποψη για το γιατί ο Χίτλερ έγινε αυτός που ήταν.
Τα κοινωνικά πρότυπα δημιουργούν το χαρακτήρα του ανθρώπου. Γίνεσαι δηλαδή αυτό που ζεις. Είναι ευρέως γνωστό ότι ο Χίτλερ κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Γεννήθηκε όμως κακός;
Αναλύοντας το προφίλ του Χίτλερ βλέπουμε ένα παιδί να μεγαλώνει σε μια οικογένεια με αλκοολικό πατέρα ο οποίος επέστρεφε στο σπίτι και κακοποιούσε τη μητέρα, ασκούσε λεκτική βία σε μητέρα και παιδιά, χωρίς να ασκεί καν το πρότυπο του σωστού πατέρα. Ως αποτέλεσμα πιθανόν οι ενδοοικογενειακοί παράγοντες να έχουν επηρεάσει την ψυχοσωματική εξέλιξη του Χίτλερ.
Παρόλο που λίγα έχουν ειπωθεί για τη μητέρα του, το αντρικό πρότυπο του σπιτιού, ο πατέρας δηλαδή, ασκεί λεκτική και σωματική βία σε μητέρα και παιδιά καθημερινά.
Ο χαρακτήρας του ανθρώπου σχηματίζεται από μικρή ηλικία. Πόσο μάλιστα όταν στην ηλικία των 6 χρόνων, το πρότυπο που υπάρχει δείχνει περισσότερο ασέβεια και μίσος παρά αγάπη. Άρα, για ποιο λόγο να υπάρχει σεβασμός και αλληλεγγύη στον περίγυρο αφού δεν υπάρχει μέσα στο σπίτι; Ως εκ τούτου, το πρότυπο του πατέρα πιθανόν να έχει γίνει ο θεμέλιος λίθος στη διαμόρφωση του νεαρού τότε Αδόλφου.
Σημαντικό επίσης ρόλο πιθανόν να έπαιξε και το γεγονός πως ο Χίτλερ είχε ελάχιστους φίλους, καθώς η φιλία δημιουργεί συναισθήματα εμπιστοσύνης, αγάπης και αλληλεγγύης.
Πιθανά αποτελέσματα των βιωμάτων αυτών; Θεωρώ πως όλοι έχουν ξεκάθαρη άποψη. Δε μεγαλώνει σαν ένας κοινωνικός εξωστρεφής χαρακτήρας, καλού πολίτη, αλλά αντίθετα, μεγαλώνει με πρότυπα βίας, αδικίας και καταλήγει ο ίδιος ένας βίαιος, άδικος και εσωστρεφής χαρακτήρας που σκοπό έχει να καταστρέψει αυτό που κατέστρεψε τον ίδιο. Δεν σέβεται κανένα γιατί δεν τον σεβάστηκε κανένας. Δεν αγαπά κανένα γιατί δεν τον αγάπησε κανένας. Έτσι απλά αργότερα θα θεωρήσει τον εαυτό του ως τον Μεσσία της Γερμανίας που πιθανόν να επιφέρει τη λύτρωση.
Συμπερασματικά, κατά πάσα πιθανότητα ο Αδόλφος Χίτλερ να έγινε η προσωπικότητα που έγινε εξαιτίας των βιωμάτων που έζησε κατά την παιδική του ηλικία. Είναι πολύ σημαντικό στη διαμόρφωση του χαρακτήρα το τι εισπράττει το κάθε παιδί. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ότι δίνεις παίρνεις. Άρα γιατί να υπάρχει η λογική και η αίσθηση της πραγματικότητας;
Έτσι, σχιζοφρενής, παρανοϊκός, νευρωτικός, ψυχωτικός ή όπως αλλιώς έχουν αποκαλέσει τον Χίτλερ κατά την πάροδο των χρόνων, παραμένει ένα άτομο που είχε τις δικές του εμπειρίες που τον οδήγησαν στις πράξεις του, αφού ο χαρακτήρας διαμορφώνει σκέψεις και πράξεις. Κανένας δε μπορεί φυσικά να δικαιολογήσει τις πράξεις του.
πηγή
