Το σήμα κινδύνου «SOS» καθιερώθηκε στο Διεθνές Συνέδριο
Ασύρματης Τηλεγραφίας του Βερολίνου, στις 3 Νοεμβρίου του 1906.
Αποτελεί
τμήμα του κώδικα Μορς, όπου γράμματα και αριθμοί συμβολίζονται με
τελείες και παύλες. Ο κώδικας για το SOS συμβολίζεται ως «• • • – – – • •
•», δηλαδή τρεις τελείες, τρεις παύλες και τρεις τελείες.
Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του σήματος κινδύνου, έγινε στο
αμερικάνικο ατμόπλοιο «SS Arapahoe», στις 11 Αυγούστου του 1909, όταν
έσβησε η μηχανή στα ανοιχτά της Βόρειας Καρολίνας. Όλα τα μεγάλα ναυάγια
της περιόδου, όπως ο Τιτανικός το 1912 κι ο Βρετανικός το 1916,
εξέπεμπαν μανιωδώς «SOS» πριν τη βύθισή τους.
Επηρεασμένος από τις θαλάσσιες τραγωδίες, ο κόσμος έδωσε «νόημα και
ουσία» στο σήμα κινδύνου. Θεώρησαν ότι τα αρχικά SOS σήμαιναν «Save Our
Ship» (Σώστε το πλοίο μας), «Save Our Souls» (Σώστε τις ψυχές μας) ή
«Sink Or Swim» (βουλιάζουμε ή κολυμπάμε).
Στην πραγματικότητα, όμως, τα αρχικά SOS δε έχουν κάποια
συγκεκριμένη σημασία. Χρησιμοποιήθηκαν μετά τη δημιουργία του σήματος,
για την ευκολότερη απομνημόνευσή του σήματος από τους χρήστες. Η ίδια
αλληλουχία τελειών και παυλών αντιστοιχεί και στα γράμματα VTB, αλλά το
SOS θεωρήθηκε απλούστερο.
Το σήμα για το SOS είναι το μοναδικό που περιλαμβάνει 9 στοιχεία,
ενώ όλα τα άλλα δεν ξεπερνούν τα 8 στοιχεία, ακριβώς για να είναι πιο
αναγνωρίσιμο.
