Το αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε με το τολμηρό όραμα να προσεγγίσει το απόλυτο και να δημιουργήσει νέα, απλησίαστα για τους υπόλοιπους όρια… Στις 28 Μαίου 1992, στα πλαίσια του Grand Prix στο Μονακό, ο κόσμος είδε για πρώτη φορά το όχημα που κατασκευαζόταν με τη φιλοδοξία να είναι το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής στον κόσμο. Ήταν η πρώτη φορά που η ΜcLaren προέβαινε σε τέτοιο εγχείρημα. Παρότι είχε στο ενεργητικό της -πέραν των μονοθεσίων της F1- επιβλητικές κατασκευές, όπως τα αγωνιστικά της σειράς Can Am, κανένας δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Σίγουρα, η εταιρεία που είχε ιδρύσει το 1966 ο Νεοζηλανδός Μπρους, είχε φθάσει μακριά. Τρεις ημέρες αργότερα, η επική νίκη του Σένα επί της Williams του Μάνσελ, έστελνε το κύρος της στη στρατόσφαιρα: δύο ευτυχή γεγονότα μέσα σε ένα τριήμερο, που ήταν ίσως ένα από τα καλύτερα της ιστορίας της. Οι καταβολές «Πατέρας» του αυτοκινήτου ήταν ο αεροδυναμιστής της F1 Γκόρντον Μάρεϊ, που πριν δουλέψει στη ΜcLaren προσπαθούσε να αντιμετωπίσει με τις Brabham των Λάουντα και Γουάτσον τα «wing-cars» της Lotus. Το 1983, ήταν αρκετοί εκείνοι που είπαν πως αν δεν ήταν εκείνος να μετατρέψει στη μέση της χρονιάς την ΒΤ52 σε «πολεμικό όπλο» ο Πικέ δε θα είχε αρπάξει ποτέ το πρωτάθλημα από τον Προστ. Δεν χρειάστηκε να περάσουν ούτε δέκα χρόνια από τότε, ώσπου ο Μάρεϊ να εκπληρώσει ένα από τα παιδικά του όνειρα, ολοκληρώνοντας ένα «τζετ» σε τροχούς. Οι προδιαγραφές Οι επιλογές του είχαν στόχο είχαν τη μεγιστοποίηση της οδηγικής απόλαυσης από ένα καλοσχεδιασμένο αυτοκίνητο, χωρίς ηλεκτρονικά βοηθήματα μεταξύ οδηγού και δρόμου. Το πλαίσιο και το αμάξωμα ήταν κατασκευασμένα από ανθρακονήματα. Κι επειδή η F1 δεν πρέπει να περιέχει κανένα συμβιβασμό, η θέση του οδηγού ήταν στη μέση! Οι δύο επιβάτες μπορούσαν να καθίσουν εκατέρωθεν του οδηγού, ώστε να μην αλλοιώνουν το οπτικό του πεδίο. Από τη θέση αυτή, ο οδηγός αντιλαμβάνεται με τον καλύτερο τρόπο την ισορροπία του αυτοκινήτου. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα αναλάμβανε ο θηριώδης V12 που κατασκεύασε ειδικά για τη McLaren η BMW. Ο φοβερός ατμοσφαιρικός κινητήρας χρησιμοποιούσε το σύστημα μεταβλητού χρονισμού VANOS, συμβάλλοντας στην επίτευξη εξωπραγματικών επιδόσεων. Το ABS κρίθηκε περιττό αφού, με τέσσερις αεριζόμενους δίσκους, η F1 επιβράδυνε με την αποτελεσματικότητα μονοθεσίου. Εξωτερικά, δεν υπήρχαν τεράστιες αεροτομές, όμως το δάπεδο ήταν μελετημένο ώστε να αξιοποιεί το φαινόμενο «ground effect», το οποίο ενισχυόταν με τη βοήθεια ανεμιστήρων που τραβούσαν τον αέρα κάτω από το σασί (όπως στη Σουηδία το 1978, Γκόρντον!) Το αυτοκίνητο σε οβάλ πίστα έφτασε τα 371 χλμ/ώρα, ταυτίζοντας την προσωπικότητά του με τα όσα δηλώνει ο κωδικός του. TEXNIKAXAΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 12κύλινδρος σε διάταξη V ΚΥΒΙΣΜΟΣ: 6.064 κ.εκ. ΙΣΧΥΣ: 627 ίπποι στις 7.400 σ.α.λ. ΡΟΠΗ: 66,4 χλγμ. στις 5.600 σ.α.λ. ΜΕΤΑΔΟΣΗ: στους πίσω τροχούς ΚΙΒΩΤΙΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ: 6 σχέσεων της BMW ΑΝΩΤΑΤΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 350 χλμ/ώρα ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ 0-100 ΧΛΜ/ΩΡΑ: 3,3 δλ. ΜxΠxY: 4,29x1,82x1,14 μ. ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2,72 μ. ΒΑΡΟΣ: 1.140 κιλά
|
