Η Φολέγανδρος ήταν ανέκαθεν άγρια και μυστηριώδης, τόπος θρύλων, στόχος και ορμητήριο πειρατών. Αγρια όμορφη, γοητευτικά μυστηριώδης παραμένει μέχρι σήμερα.
Έλληνες και ξένοι, από τα τέλη Μαΐου σεργιανίζουν στα πλακόστρωτα της Χώρας και στα στενά του Κάστρου, απολαμβάνουν την πανοραμική θέα του Αιγαίου από το βράχο της Παναγίας, κολυμπούν σε ερημικές και πολυσύχναστες παραλίες και εξερευνούν τη φύση.
Στην κορύφωση της σεζόν, το νησί μπορεί να φιλοξενήσει έως και 4.500 άτομα στις περίπου 2.000 κλίνες που διαθέτει αλλά και στο κάμπινγκ. Στα νέα καταλύματα του νησιού έρχονται να προστεθούν τα μοναδικά «λεμονόσπιτα» στην Άνω Μεριά (πέτρινα φρούρια που προστατεύουν τις λεμονιές από τους σφοδρούς ανέμους), καθώς και οι παλιοί μύλοι, οι εγκαταλελειμμένες θημωνιές, ερημικά ξωκλήσια που προσαρμόζονται με αρμονία στο τοπίο. Λεμονόσπιτο μπορεί κάποιος να βρει μόνο στη Φολέγανδρο και στη Σικελία.
Η Φολέγανδρος αρχίζει να ξεδιπλώνει τις ομορφιές της, μετά την άφιξη στο λιμάνι, το Καραβοστάση. Στα 3,5 χλμ βρίσκεται ο παραδοσιακός οικισμός της Χώρας που είναι χτισμένος σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων πάνω από τη θάλασσα. Ο περίπατος στις τρεις πλατείες γίνεται ελεύθερα, καθώς δεν επιτρέπεται η διέλευση των οχημάτων, με αποτέλεσμα οι επισκέπτες να μπορούν να απαλλαγούν τις ημέρες των διακοπών τους από το κυκλοφοριακό των πόλεων.
Το Κάστρο είναι το πιο παλιό κομμάτι της Χώρας. Πρόκειται για έναν μεσαιωνικό οικισμό, που χτίστηκε για να προστατεύει τους ανθρώπους του νησιού από τις εχθρικές επιδρομές. Από τότε μέχρι σήμερα κατοικείται χωρίς διακοπή. Τα σπίτια, αρκετά από τα οποία μετρούν πάνω από δέκα αιώνες ζωής, είναι κατοικημένα και σε καλή κατάσταση.
Η Φολέγανδρος ανήκει στις Κυκλάδες και βρίσκεται ανάμεσα στην Σίκινο και τη Μήλο. Απέχει 15 μίλια (ανατολικά) από τη Μήλο και 22 μίλια βορειοδυτικά από τη Σαντορίνη. Αποκαλείται επίσης και Πολύκαντρος ή Πολύκανδρος. Οι ακτές της είναι περισσότερο απόκρημνες και σχηματίζουν πολλά ακρωτήρια όπως το Καστέλι, ο Κυπάρισσος, η Ασπρόπουντα που φέρει Φάρο, ο Βιτσέντζος, η Γκρότα, το Λιβάδι, το Λιβαδάκι.
Πηγή: www.iefimerida.gr
